درمان بیماری اِم اِس MS

بیماری MS چیست؟

درمان بیماری اِم اِس MS بیماری MS یک نوع بیماری خودایمنی است که بر سیستم عصبی تأثیر می‌گذارد. در حالت طبیعی آنتی بادی‌ها توسط سیستم ایمنی بدن تولید می‌شوند و از بدن در برابر ویروس‌ها، باکتری‌ها و سایر مواد خارجی حفاظت می‌کنند. در افراد مبتلا به بیماری MS، سیستم ایمنی ماده‌ای را که رشته‌های عصبی را احاطه کرده و از آن‌ها حفاظت می‌کند (به نام غلاف میلین)، تخریب می‌کند. وظیفه سیستم عصبی، رد و بدل کردن پیام‌های الکتریکی بین مغز و بخش‌های مختلف بدن است. به طور طبیعی، مغز سیگنال‌هایی را به سرعت برای نخاع و سپس از آنجا برای انشعاب‌های عصبی هر یک از اندام‌ها و بخش‌های بدن ارسال می‌کند. زمانی که غلاف میلین پوشش دهنده اعصاب، آسیب دیده یا تخریب شده باشد؛ عصب نمی‌تواند کارکرد طبیعی خود را انجام داده و سیگنال‌های مغز را به طور صحیح منتقل کند. این پدیده علائمی را در سرتاسر بدن ایجاد می‌کند.

این مقاله مطالب مفیدی درباره بیماری ام اس، و این که آیا ام اس درمان قطعی دارد؟ علت اصای بیماری ms و … در اختیارتان قرار می دهد. برای کسب اطلاعات بیشتر می توانید با مرکز طرح درمان در منزل همراز تماس بگیرید، ما در همراز با ارائه انواع خدمات درمانی و پزشکی در منزل شما را در راستای بهبود بیمار هایتان شما را یاری می دهیم. شما می توانید جهت دریافت خدماتی مانند تست ام اس در خانه، ویزیت پزشک متخصص در منزل، فیزیوتراپی در منزل، کار درمانی و گفتار درمانی در منزل با ما تماس بگیرید تا پزشکان و پرستان متخصص و مجرب در اسرع وقت، کمتر از یک ساعت در اقصا نقاط تهران و کرج در محل شما حاضر شوند.

۰۲۱۲۲۶۸۹۳۹۸ – ۰۹۱۲۳۰۳۹۳۱۶

 

زندگی افراد مبتلا به بیماری MS چگونه است؟

شایع‌ترین فرم بیماری MS، بیماری MS عودکننده – فروکش کننده (RRMS)‌ می‌باشد. در افراد مبتلا به این نوع بیماریِ MS، هنگام شعله ور شدن بیماری، علائم به صورت بارزی بدتر می‌شوند. پس از آن یک دوره بهبودی مشاهده می‌شود، یعنی علائم بهتر شده و یا برای مدتی به طور کامل هیچ علامتی مشاهده نمی‌شود. شروع تشدید علائم (شعله وری) در بیماری MS عود کننده – فروکش کننده (RRMS) ممکن است به دلیل ابتلا به یک عفونت باشد، برای مثال ابتلا به آنفلوآنزا. بیش از ۵۰ درصد از افراد مبتلا به بیماری MS عودکننده – فروکش کننده (RRMS)‌ به یک نوعِ پیشرونده ثانویه‌ای از بیماری مبتلا می‌شوند که علائم عود کرده و  سپس به تدریج رو به وخامت می‌گذارند.

حدود ۱۵ تا ۲۰‌ درصد از افراد مبتلا به بیماری MS، در طبقه بندی بیماریِ MS اولیه – پیش رونده (PPMS) قرار می‌گیرند. در این وضعیت، بیماری MS به طور مرتب رو به وخامت می‌گذارد و هیچ نشانه‌ای از فروکش کردن علائم وجود ندارد. نوع چهارمی هم هست که بیماریِ MS پیش رونده – عود کننده  نامیده می‌شود که بسیار نادر است. الگوی این بیماری عبارتست از وخامت و تشدید بیماری همراه با عود کردن ناگهانی و واضح علائم.

در اغلب موارد بیماری MS بسیار خفیف است اما گاهی اوقات بیمار توانایی نوشتن، صحبت کردن و یا راه رفتن را از دست می‌دهد.

علائم بیماری ام اس MS کدامند؟

بیماری MS بر حس‌های طبیعی، تفکر و حرکت تأثیر می‌گذارد. علائم این بیماری در افراد مختلف، متفاوت هستند و بستگی به ناحیه‌ای از بدن دارند که غلاف میلین آن دچار آسیب شده است. علائم بیماری MS عود کرده و برطرف می‌شوند. اوج شدت علائم به مدت چند روز، چند هفته یا چند ماه طول می‌کشد. پس از این دوره، علائم برای مدتی از بین می‌روند (فروکش می‌کنند) اما آسیب‌های ایجاد شده در عصب‌های آن ناحیه به صورت همیشگی باقی می‌مانند.

علائم شایع این بیماری عبارتند از:

• مشکلات بینایی از جمله دو بینی، تاری دید، کوررنگی نسبی، درد چشم، از دست دادن کامل یا نسبی دید در یکی از چشم‌ها
• مشکلاتی برای تفکر یا حافظه
• خستگی
• ضعف عضلانی، گیجی و لرزش
• بی‌حسی یا ضعف در یک قسمت از بدن یا اندام تحتانی
• عدم هماهنگی حرکات یا عدم حفظ تعادل
• عدم کنترل بر مثانه یا دفع مدفوع
• سوزن سوزن شدن یا بی‌حسی
• حس شوک الکتریکی در هنگام چرخاندن سر به یک مسیر خاص

چه کسانی به بیماری MS مبتلا می‌شوند؟

درصد ابتلای خانم‌ها به این بیماری دو برابر بیشتر از آقایان است. احتمال ابتلای افراد سفید پوست به این بیماری بیشتر از سایر نژادها می‌باشد. اگر فردی در خانواده شما به این بیماری مبتلا شده است (والدین، خواهر یا برادر) احتمال ابتلای خودتان به این بیماری بیشتر است. این بیماری در هر سنی دیده می‌شود اما احتمال آن در سنین 20 تا 40 سالگی بیشتر است. احتمال ابتلای افرادی که به یک بیماری خودایمنی دیگر دچار هستند (مثل بیماری تیروئید یا دیابت نوع 1) به بیماری MS، اندکی بالاتر است.

تحقیقات نشان داده‌اند که محل زندگی نیز می‌تواند از عوامل خطرساز برای ابتلا به بیماری MS باشد. به نظر می‌رسد خطر ابتلا به بیماری MS در افرادی که دوران کودکی خود را در مناطق معتدل گذرانده‌اند (مثل شمال ایالات متحده و جنوب کانادا)، بالاتر است.

علل بیماری MS کدامند؟

علت اصلی این بیماری هنوز به طور کامل مشخص نشده است اما به نظر می‌رسد که تلفیقی از عوامل محیطی، ویروسی و ژنتیک در بروز بیماری MS دخیل باشند. ویروس‌های مختلفی با بیماری MS در ارتباط هستند. ابتلا به یک بیماری ویروسی در کودکی می‌تواند ابتلا به بیماری MS را در مراحل بعدی زندگی باعث گردد.

 

 

چگونه دریابم که به ام اس مبتلا شده‌ام؟

هیچ آزمایش خاصی برای تشخیص بیماری MS وجود ندارد. همانند سایر بیماری‌های خود ایمنی، تشخیص این بیماری نیز دشوار است. معمولاً اولین علائم این بیماری بر چشم تأثیر می‌گذارند، از جمله تاری دید، دو بینی و یا عدم تشخیص رنگ قرمز از سبز. اما این علائم بر قسمت‌های دیگر بدن نیز تأثیرگذار هستند. پزشک شرح حال کامل پزشکی بیمار را می‌پرسد و از استراتژی‌های مختلف برای تشخیص بیماری MS استفاده کند. معمولاً قبل از اعلام تشخیص قطعی، پزشک دیگر علل احتمالی این علائم را نیز بررسی می‌کند.

پزشک احتمالاً  انجام آزمایش‌های ذیل را درخواست می‌کند:

آزمایش خون: این آزمایش علل احتمالی بروز علائم مشابه با علائم بیماری MS را نشان می‌دهد.

آزمایش‌های عصب شناسی: پزشک شما را به متخصص اعصاب معرفی می‌کند تا نحوه عملکرد سیستم عصبی را کنترل کند. برخی از بررسی‌های این حوزه عبارتند از: بررسی تغییرات حرکات چشم، هماهنگی‌های عضلانی، ضعف، تعادل، حواس، صحبت کردن و رفلکس‌ها.

گرفتن مایع نخاع (از طریق سوزن زدن در ناحیه کمر): مقدار اندکی از مایع داخل نخاع را برای تعیین گلبول‌های غیرعادی خون یا پروتئین‌های مرتبط با بیماری MS برمی‌دارند. این آزمایش همچنین جهت رد کردن عفونت‌های ویروسی یا سایر وضعیت‌های مرتبط کاربرد دارد.

تصویر برداری رزونانس مغناطیسی (MRI)‌: در این آزمایش، تصاویری با جزئیات کامل از مغز و نخاع تهیه می‌شود. هر گونه ضایعه‌ای در این تصاویر مشخص خواهد شد. البته این ضایعات همیشه به واسطه بیماری MS ایجاد نمی‌شوند.

درمان بیماری MS چگونه است؟

تاکنون هیچ درمان قطعی برای بیماری MS پیشنهاد نشده است. تلفیقی از درمان‌های دارویی، فیزیکی، گفتار درمانی و کار درمانی برای کمک به کنار آمدن با علائم و کاهش آن‌ها، کاهش سرعت پیشرفت بیماری و حفظ کیفیتِ خوب زندگی؛ توصیه می‌شوند.

داروها چه کمکی به بیمار می‌کنند؟

برخی داروها می‌توانند علائم را کاهش داده و برخی مشکلات خاص را درمان کنند. برخی داروهای دیگر نیز می‌توانند بر نتایج بلند مدت بیماری تأثیرگزار باشند.

برخی افراد که علائم خفیف بیماری MS را تجربه می‌کنند، ترجیح می‌دهند دارو مصرف نکنند؛ چون از خطرات مصرف دارو و عوارض جانبی شدید و احتمالی این داروها، بیمناک هستند. پزشک می‌تواند هرگونه مضرات یا مزایای استفاده از داروهای بیماری MS را برای بیمار شرح دهد.

کدامیک از علائم بیماری MS را می‌توان با کمک دارو، درمان کرد؟

برخی داروهای خاص می‌توانند علائم عمومی بیماری MS را درمان کنندکه عبارتند از:

• مشکلات مثانه: Tolterodine , Oxybutynin
• یبوست: داروهای نرم کننده مدفوع و ملین‌ها
• افسردگی: venlafaxine, paroxetine
• اختلال نعوظ: tadalafil, alprostadil
• درد: phenytoin, gabapentin
• انقباض یا سفت شدن ماهیچه (اسپاسم): dantrolene, baclofen
• مشکلات ادرار: desmopressin, methenamine, phenazopyridine‌

نقش استروئیدها در درمان ام اس چیست؟

حین دوره عود کردن علائم، نواحی عصبی درگیر، ملتهب می‌شوند. بیمار ممکن است در بخش‌هایی از بدن درد داشته و ‌نتواند قسمت‌هایی از بدن خود را به کار گیرد. استروئیدها می‌توانند التهاب را کاهش دهند، بنابراین بازگشت به عملکرد نرمال با سرعت بیشتری انجام می‌شود. برخی استروئیدها که برای بیماری MS تجویز می‌شوند عبارتند از پردنیزون (داروی خوراکی) و متیل پردنیزولون (تزریقی). استروئیدها معمولاً در یک مدت کوتاه مصرف می‌شوند تا به کاهش علائم کمک کنند. آن‌ها را هرگز برای درمان بلند مدت بیماری MS تجویز نمی‌کنند.

کدام درمان‌های دارویی تأثیرات بلند مدتی بر بیماری MS دارند؟

اینترفرون‌ها (interferons) گروهی از پروتئین‌های طبیعی هستند که توسط سلول‌های انسان ساخته می‌شوند. به نظر می‌رسد اینترفرون‌ها می‌توانند روند وخامت علائم بیماری MS را به مرور زمان کند کنند. این داروها عمدتاً به صورت تزریقی تجویز می‌شوند. برخی انواع اینترفرون که برای درمان بیماری MS تجویز می‌شوند عبارتند از: IFN Beta-1a و IFN Beta-1b. از عوارض جانبی مهم اینترفرون‌ها این است که ممکن است آسیب‌های جدی به کبد وارد کنند. برخی عوارض جانبی دیگر این داروها، علائم مشابه با آنفلوآنزا و افسردگی است.

به نظر می‌رسد داروی Glatiramer acetate می‌تواند سلول‌های آسیب رسان به غلاف میلین را مهارکند. غلاف میلین همان پوششی است که از سلول‌های عصبی حفاظت می‌کند. میزان عود و آسیب‌ به سلول‌های عصبی جدید در افرادی که این داروها را مصرف می‌کنند، کمتر است. این دارو را باید روزی یک بار تزریق کرد. عوارض جانبی این دارو عبارتند از کهیر یا درد در ناحیه تزریق، تپش قلب و کوتاه شدن تنفس.

آیا داروهای دیگری هم برای درمان بیماری MS وجود دارند؟

دو داروی دیگر که معمولاً برای وضعیت‌های شدیدتر و پیشرفته‌ترِ بیماری MS تجویز می‌شوند عبارتند از Natalizumab‌ و Mitoxantrone.

معمولاً داروی Natalizumab برای افرادی تجویز می‌گردد که سایر داروها را مصرف کرده اما تأثیری در بهبودی آن‌ها نداشته ‌است. عوارض جانبی این دارو می‌تواند  خطرناک باشد و نباید همراه با سایر داروهای تعدیل کننده بیماری مصرف شود. یکی از عوارض جانبی شناخته شده برای این دارو، افزایش خطر یک نوع عفونت مرگ‌بار مغز است.

برای افرادی که وضعیت بیماری MS عودکننده – فروکش کننده (RRMS)‌ در آن‌ها رو به وخامت گذاشته است و یا به وضعیت MS پیش رونده تغییر کرده و علائم آن‌ها هر روز در حال بدتر شدن است، Mitoxantrone تجویز می‌شود. عوارض جانبی این دارو عبارتند از کاهش مقاومت در برابر عفونت‌ها و افزایش خطر ابتلا به بیماری‌های خونی و نیز بیماری‌های قلبی.

سایر متخصصان چه کمکی می‌کنند؟

متخصصان دیگری هم برای کمک به افراد مبتلا به بیماری MS تلاش می‌کنند. برخی از آن‌ها را ذیلاً معرفی می‌کنیم.

فیزیوتراپی: معمولاً درمان‌های فیزیوتراپی برای کمک به راه رفتن، تقویت، ایجاد تعادل، وضعیت ایستادن، کاهش خستگی و درد موثر هستند. فیزیوتراپی نرمش‌هایی همچون حرکت‌های کششی و قدرتی را شامل می‌شود و نیز آموزش‌هایی جهت استفاده از عصا یا صندلی چرخدار ارائه می‌گردد. فیزیوتراپ می‌تواند به بیمار کمک کند تا ورزش‌های معمول خود را با علائم عادی یا دوره‌های شدت علائم تطبیق دهد.

 

 

کار درمانی: هدف از کاردرمانی، بهبود وضعیت استقلال فردی و نیز ایمنی در محیط خانه یا کار است. درمان‌گر کار درمانی چگونگی استفاده صحیح و کم خطر از ابزارها حین وظائف روزمره را به بیمار آموزش می‌دهد. وی همچنین لازم است توصیه‌هایی برای تغییر محیط فیزیکی در خانه یا محل کار ارائه کند تا انجام وظائف ساده‌تر گردند. درمان‌گر کاردرمانی به بیمار کمک می‌کند تا فعالیت‌ها و سرگرمی‌های خود را تداوم بخشد و از زندگی لذت ببرد.

گفتار درمانی: بیماری MS مشکلاتی را در کنترل ماهیچه‌هایی که برای صحبت کردن یا فروبردن غذا بکار گرفته می‌شوند، ایجاد می‌کند. متخصص گفتار درمانی به بیمار کمک می‌کند تا حتی المقدور ارتباط موثر و واضحی با سایرین برقرار کند. همچنین باید فروبردن صحیح غذا را به بیمار آموزش دهد.

چگونه می‌توان خود را در حد امکان سالم نگه داشت؟

زندگی کردن در حالی‌که به بیماری MS مبتلا هستید، مستلزم ایجاد تغییراتی در شیوه زندگی می‌باشد. این تغییرات به حفظ قدرت و سلامت – تا حد امکان – کمک می‌کنند. برخی نکات مفید را ذیلاً ذکر کرده‌ایم:

تغذیه: از یک رژیم غذایی مغذی و کاملاً متعادل که میزان چربی آن کم باشد اما میزان بالایی از فیبر داشته باشد، تبعیت کنید. داشتن یک رژیم غذایی سالم به حفظ قدرت سیستم ایمنی کمک می‌کند و تضمین کننده سلامت است.

فعالیت‌های بدنی: اگر پزشک موافق باشد، تداوم ورزش کردن مفید است. ورزش انقباض و قدرت ماهیچه‌ها را بهبود می‌بخشد و نیز هماهنگی و تعادل بهتری در وضعیت بدنی ایجاد می‌کند. نرمش‌های کششی به شما کمک می‌کند تا سفتی عضلات را کاهش داده و دامنه حرکت را افزایش دهید. ورزش کردن باعث ایجاد تعادل و تناسب در وضعیت خلق و خو نیز می‌گردد.

استراحت:‌ لازم است به اندازه کافی فعالیت و ورزش کنید اما استراحت کافی نیز ضروری است. بیماری MS باعث خستگی می‌گردد بنابراین باید توجه زیادی به نیازهای خود مبذول دارید. بهتر است تغییراتی در برنامه زمانی کاری و خانوادگی ایجاد کنید تا زمان کافی برای استراحت فراهم شود.

دما: برخی افراد مبتلا به بیماری MS هیچ مشکلی با گرما ندارند اما بهتر است حین استفاده از وان، سونا، حمام یا دوش آبگرم دقت فراوانی مبذول کنید. حرارت شدید باعث ضعف عضلانی شدید می‌گردد. اگر گرما باعث آزارتان می‌گردد، روش‌هایی برای خنک شدن بیابید. استفاده از حمام آب خنک یا تهویه مطبوع به شما کمک می‌کند.

درخواست پشتیبانی: از دوستان، خانواده، جامعه، گروه‌های پشتیبان، پزشک خانوادگی یا سایر متخصصان درخواست کمک و پشتیبانی کنید. تشویق‌ها و دلگرمی دیگران باعث می‌شود راحت‌تر با مشکلات و چالش‌های ناشی از بیماری MS در زندگی کنار بیایید. سعنی کنید زندگی را به صورت عادی دنبال کرده و تا می‌توانید از لحظات زندگی خود لذت ببرید.

بیماری MS به چه شیوه‌های دیگری بر زندگی بیمار تأثیر می‌گذارد؟

زندگی کردن در حالی‌که به یک بیماری مزمن مبتلا هستید، اغلب چالش‌هایی برای سلامت عاطفی ایجاد می‌کند. بیماری MS بر توانایی کارکردن، روابط، وضعیت خواب، رژیم غذایی و نیز توانایی ورزش کردن بیمار تأثیرگذار است. همه این موارد می‌توانند بر سلامت ذهنی و خلق و خوی بیمار تأثیرگذار باشند. برای کنار آمدن با این چالش‌ها و نیز یادگیری روش‌هایی برای دریافت پشتیبانی و تامین نیازهایتان، با یک متخصص درمانگر کارآزموده مشورت کنید. یک درمانگر آموزش دیده می‌تواند راهکارهایی را برای سایر اعضای خانواده هم ارائه کند.

سوالاتی که لازم است از پزشک خود بپرسید:

• آیا بیماری MS در خانواده من ارثی است؟ آیا من نیز در خطر ابتلا هستم؟
• بیماری MS در من تشخیص داده شده است. چگونه می‌توانم از عودکردن بیماری یا وخیم‌تر شدن علائم جلوگیری کنم؟
• چگونه مطمئن شوم که مبتلا به بیماری MS هستم؟ چگونه مطمئن شوم که مبتلا به بیماری MS نیستم؟
• آیا درمانی برای بیماری MS وجود دارد؟ برای درمان بیماری MS چه تحقیقاتی انجام شده اند؟
• داروهایی که برای من تجویز شده‌اند چه عوارض جانبی دارند؟
• در صورتیکه حدس بزنم بیماریم عود کرده، چه کار باید انجام دهم؟

تاثیرات ام اس در بارداری

آیا بیماری MS باردار شدن را دشوار می‌سازد؟

بیماری MS یک نوع بیماری ایمنی است که بر سیستم عصبی بدن تأثیر می‌گذارد. این بیماری بر توانایی باردار شدن تأثیر نمی‌گذارد. اما برخی علائم بیماری MS داشتن روابط جنسی را دشوار می‌سازند. در برخی خانم‌های مبتلا به این بیماری، واژن خشک است و همین امر داشتن رابطه جنسی را دردناک می‌کند. برخی آقایان مبتلا به بیماری MS، با مشکل نقص نعوظ مواجه هستند. خستگی هم می‌تواند مشکل دیگری برای داشتن روابط جنسی باشد. در زمینه بهبود روابط جنسی با همسر خود مشورت کنید. برای مثال، شما می‌توانید از ژل‌های نرم کننده واژن برای رفع خشکی واژن استفاده کنید. برای درمان نقص نعوظ باید با پزشک مشورت کنید. زمان‌هایی را برای داشتن روابط جنسی انتخاب کنید که هر دو طرف احساس آرامش کرده و موافق برای این کار باشید.

آیا بارداری شدت علائم بیماری MS را وخیم‌تر می‌کند؟

معمولاً بارداری سبب وخیم‌تر شدن علائم بیماری MS نمی‌گردد. بسیاری از خانم‌های مبتلا به بیماری MS در طول بارداری علائم خفیف‌تری را تجربه می‌کنند. متأسفانه این علائم پس از پایان دوره بارداری و چند ماه پس از زایمان، عود می‌کنند.

 

 

به نظر نمی‌رسد که بیماری MS باعث بروز خطراتی در طول دوره بارداری گردد. احتمال بروز خطراتی همچون فشار خون ناشی از بارداری (اکلامپسی یا پره اکامپسی که همان مسمومیت بارداری است) یا زایمان زودرس، با بیماری MS  زیادتر نمی شود.

اگر بیماری MS بر راه رفتن تأثیر گذاشته باشد، حین بارداری متوجه خواهید شد که این وضعیت دشوارتر هم می‌گردد. علت امر، افزایش وزن حین دوران بارداری است که بر حفظ تعادل تأثیر می‌گذارد. گاهی اوقات لازم است دقت بیشتری مبذول شود تا از زمین خوردن پیش گیری شود، بنابراین استفاده از ابزارهای کمکی برای راه رفتن مثل عصا، چوب زیر بغل و حتی صندلی چرخدار توصیه می‌شود.

احتمالاً این افراد احساس خستگی بیشتری می‌کنند و یا زودتر از سایرین خسته می‌شوند، علی الخصوص در ماه‌های آخر بارداری. در این صورت لازم است برای زمان‌های استراحت بیشتر، برنامه ریزی کنید. از همسر، اعضای خانواده و دوستان خود درخواست کنید که کودکان شما را سرپرستی کرده و یا کارهای خانه و سایر مسئولیت‌ها را برعهده گیرند تا شما بتوانید استراحت کافی داشته باشید. از درخواست کمک و پشتیبانی مضایقه نکنید.

عفونت‌های مجاری ادرار در خانم‌های باردار و مبتلا به بیماری MS شایع‌تر هستند. آب کافی بنوشید و هرگونه علامت عفونت مجاری ادرار را به پزشک گزارش دهید. معمولاً پزشک به طور ماهانه آزمایش ادرار می‌گیرد تا از عدم عفونت و تأثیرات آن، اطمینان حاصل کند.

مصرف دارو ام اس در بارداری

اگر قصد دارید باردار شوید، ابتدا با پزشک مشورت کنید. برخی داروهای خاص که برای درمان بیماری MS تجویز می‌شوند، برای جنین مضر هستند و نباید آن‌ها را حین بارداری مصرف کرد. این داروها عبارتند از داروهای تعدیل کننده بیماری و یا گروه دیگری از داروها با عنوان داروهای شیمی درمانی از جمله آزاتیوپرین (azathioprine) یا متوترکسات (methotrexate). ممکن است پزشک قبل از اقدام برای باردار شدن، مصرف این داروها را متوقف کند.

مصرف برخی داروهای کاهنده علائم بیماری MS در دوره بارداری بلامانع است. اگر قصد دارید باردار شوید، پزشک باید داروهای مناسب این دوران را برای شما تجویز کرده تا از زمانی که قصد باردار شدن دارید و نیز حین بارداری مصرف کنید.

مشکلات بیماری MS برای زایمان 

بیماری MS به نخاع برخی خانم‌ها آسیب می‌رساند و آن‌ها نمی‌توانند زمان شروع درد زایمان را تشخیص دهند. این مسأله بسیار نادر است اما می‌تواند برای این دسته از خانم‌ها مشکلاتی را ایجاد کند. اگر توانایی احساس بیمار در ناحیه لگن یا شکم کاهش یافته است، پزشک را باید در جریان گذاشت. او می‌تواند نشانه‌های دیگری را برای شروع درد زایمان به بیمار آموزش دهد.

گاهی اوقات بیماری MS به اعصابی آسیب می‌رساند که باید فرمان فشار آوردن به ماهیچه‌ها را صادر کنند تا زایمان انجام شود. در این صورت، لازم است هنگام زایمان به مادر کمک کرد تا زایمان طبیعی از طریق واژن داشته باشد و یا احیاناً از گزینه سزارین استفاده کرد. اگر مادر مبتلا به بیماری MS در حین زایمان دچار خستگی مفرط گردد، باید از گزینه سزارین استفاده کرد.

بیهوشی برای بیماری MS خطرساز است؟

تحقیقات نشان داده‌اند که بیهوشی حین زایمان برای خانم‌های مبتلا به بیماری MS خطرسازتر از سایر خانم‌ها نیست.

آیا نوزاد من سالم خواهد بود؟

نوزادان خانم‌های مبتلا به بیماری MS از نظر ابتلا به نواقص مادرزادی، ناتوانایی‌های فیزیکی یا ذهنی؛ تفاوتی با نوزادان سایر خانم‌ها ندارند. گاهی اوقات مشاهده شده است که نوزادان خانم‌های مبتلا به بیماری MS اندکی کم وزن‌تر هستند اما این مسأله نشانگر یک مشکل سلامتی نیست.

آیا نوزاد هم مبتلا به بیماری MS خواهد بود؟

احتمال خطر ابتلای نوزاد به بیماری MS اندکی بالاتر از سایر نوزادان است که بیماری MS در خانواده شان دیده نشده است. اما این خطر بسیار پائین است.

 تغذیه نوزاد از شیر مادر که بیماری ام اس دارد؟

اگر قصد دارید خودتان به نوزاد شیر بدهید؛ توجه داشته باشید که برخی داروها، مناسب مصرف در دوران شیردهی نیستند. اما اگر علائم بیماری MS پس از زایمان عود کردند، ضروری است مادر از این داروها مصرف کند. اگر قصد دارید نوزاد را با شیر مادر تغذیه کنید، با پزشک در زمینه داروهای مصرفی مشورت کنید. پزشک می‌تواند گزینه‌های مناسبی از داروها را پیشنهاد کند؛ داروهایی که مصرف آن‌ها طی دوره شیردهی بلامانع باشد.

پس از زایمان افراد مبتلا به ام اس چه خواهد شد؟

عاقلانه‌ترین کار این است که همیشه برای پیشبرد زندگی پس از تولد نوزاد از قبل برنامه ریزی کنید. تشدید علائم خانم‌های مبتلا به بیماری MS پس از زایمان غیر عادی نیست. احتمالاً مادر احساس خستگی مفرط می‌کند، این خستگی به همراه ناتوانی و عدم توانایی در حرکت باعث بروز افسردگی می‌گردد. اما توجه داشته باشید که حتی خانم‌هایی که مبتلا به بیماری MS نیستند هم ممکن است افسردگی پس از زایمان را تجربه کنند. اگر احساس ناامیدی یا اندوه دارید، با پزشک مشورت کنید.